Ο ΠΕΛOΠOΝΝΗΣΙΑΚOΣ ΠOΛΕΜOΣ

Δύο είναι τα κύρια αίτια του πελοποννησιακού πολέμου.

α) Το πρώτο αίτιο ήταν οικονομικό. Η Αθήνα στο προηγούμενο διάστημα είχε κυριαρχήσει στο Αιγαίο, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά. Αυτό σημαίνει ότι τα προϊόντα της πωλούνταν σε πάρα πολλές πόλεις.
β) Το δεύτερο αίτιο ήταν πολιτειακό. Αυτό σημαίνει ότι οι δύο πόλεις, η Σπάρτη και η Αθήνα, διέφεραν ως προς το πολίτευμα. Από τη μια η κλειστή αριστοκρατική Σπάρτη και από την άλλη η ανοικτή, δημοκρατική Αθήνα.

Ο πόλεμος που ονομάστηκε πελοποννησιακός, κράτησε, με μικρές διακοπές, 27 χρόνια και διακρίνεται σε τρεις φάσεις:
α) Αρχιδάμειος πόλεμος (431-421 π.Χ.)
β) Σικελική εκστρατεία (415-413 π.Χ.)
γ) Δεκελεικός πόλεμος (413-404 π.Χ.)

Το τέλος του πολέμου αναδεικνύει τη Σπάρτη νικήτρια. Όμως στην πραγματικότητα ολόκληρη η Ελλάδα είναι βαθύτατα τραυματισμένη. Πόλεις έχουν ερειπωθεί, η ύπαιθρος έχει εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της, οι νεκροί ανέρχονται σε χιλιάδες. Παράλληλα ο πόλεμος έχει διαβρώσει και τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων. Οι ηθικές αξίες έχουν καταρρεύσει, οι κοινωνικές δομές έχουν ανατραπεί, η θρησκευτική πίστη έχει αντικατασταθεί από την αμφισβήτηση. Τέλος, ο πόλεμος αυτός έχει επιτρέψει στους Πέρσες να αναμειχθούν στα ελληνικά πράγματα.